وقتی که شب یلداتر از گیسوی یار است            روی زمین زیباتر از صبح بهار است
در خیمۀ دل شور و شادی پرده‌دار است            ای جان مهیا شو که هنگـام نثار است

عود و گلاب آرید و شیـرینی و اسپـند
زیباست در این جشن میلاد اشک و لبخند
از آسـمـان پُـل بـسـتـه با گـل تا مدیـنه            نـورٌ عـلی نـور است سـر تـا پا مدیـنه
در حـیـرتم عـرش است اینجا یا مدینه            بسـته بهـشـت عـهـد اُخُـوّت با مـدیـنـه
کوی بـنی هـاشم تـماشایی است امشب
در لحظه‌های ناب و رؤیایی است امشب
امشب مدیـنه چون بهشت آرزوهاست            در دامن سبـز نجـابت گل شکـوفـاست
سـجـاده و مـحـراب سـرشار تمـناست            مـیـلاد ذکـر و الـتـجـا مـیـلاد تقـواست
خلق عـلی؛ خـوی محـمد در وجـودش
عـطـر نـمـاز فـاطـمـه دارد سـجـودش
از نسل ایـثـار و وفـا ایـل یـقـیـن است            در شور و مستی قلب او عاشق‌ترین است
غـرق نـیـازش آسمان‌ها و زمین است            او سـیـد سـجـاد، زین الـعـابـدیـن است
در هر نگاهش صد صحیفه راز دارد
دست دعـایـش مصـحـف اعجـاز دارد
حُـسـن خـتـام کـربـلا در خطبۀ اوست            شـور قـیـام کـربـلا در خـطـبـۀ اوست
مـتـن پـیـام کـربـلا در خـطـبـۀ اوست            یعـنی تـمـام کـربـلا در خـطـبۀ اوست
بـر مــنـبـر ارشـاد در شـام بـلا رفـت
بــنــیــاد اسـتـبــداد بـر بـاد فــنـا رفت
دنـیـا نــدیــده در دل آرایـی نـظـیـرش            افتاد صد یوسف پـریشان در مسیـرش
لطف و سخاوت خاکبوس است و فقیرش            مردی که در غربت اسارت شد اسیرش
مـهـر ولایت آفـتــاب مـشـرقـیـن است
باغ بـهـار شـهـربـانـو و حـسـین است